KY SHI

Ç'ka ky shi që kështu më vret,
Duke më kthyer në kohën e shkuar,
Pikërisht kur, ti, flije e qetë,
Në valixhen time e harruar?!

Përse, o shi, më bën të vuaj,
Për një dashuri që s'më përket?
Ne që kaq kohë jemi të huaj,
S'ka mbetur letër as testament!

Sot e kuptova sa të kam dashur
Tek pija kafe krejt i vetmuar,
Tek shikoja qytetin të zbrazur,
Në rrugë veç dy të dashuruar.

...Ndjeva mall si kurrë më parë,
I xhelozoja tek putheshin në shi,
Por kjo botë kështu është ndarë;
S'mund ta ndryshojmë, as unë as Ti.

©- Izmir Todaj, Lushnje 2015.