NE E BEME TONEN

Endrra e madhe nisi nga Lisbona,
Kur Bekim Balaj çoi topin në rrjetë.
Dhe asnjëherë, më s'u ndal jehona;
Kishte ardhur koha të bëhej realitet.

Në Serbi, krejt e panë ç'ndodhi,
Ishte gati të niste lufta përsëri,
Kur mendja e ndritur diçka polli;
Flamurin Autentik, i lirë mbi shki-e.

Bëmë-ç'bëmë, erdhi edhe fundi,
Mjaftonte një fitore në Armeni.
Tre herë, Shqipja, rrjetën e shkundi
Dhe Franca u vesh krejt Kuq e Zi.

U gëzuan që na kishin në grup;
Tre pikë i llogaritën që pa filluar.
Vërtetë dy të parat i kemi humb,
Por i kemi humbur duke "fituar".

Në të tretën treguam kush jemi.
"Shqiptari asnjëherë nuk dorzohet"!
Në minutën e 43-të, dridhet vendi,
Kur, nga Sadiku, goli shënohet.

Jemi të tretët, por jo më të mirët,
Dhe s'presim dhurata nga të tjerë.
Le të fitojnë edhe Stambollinjët,
Le të tolerojë dhe Gjermania plehrë!

Europianin tonë, ne e fituam.
Paraqitja ishte më shumë se dinjitoze.
Asnjë humbje të thellë s'pësuam,
Ndaj krejt Europa po na thur elozhe.

Jemi të lumtur që e lamë zërin dëshmorë,
Dhe për asnjë sekond s'e ndalëm jehonën.
Ndjehuni krenarë, ndjehuni madhështorë,
Se në këtë europian, ne e bëmë tonën.