DHJETORI DHE UNE

Rrugët të mbushura plot me njerëz,
Qytetet në çdo skaj janë ndriçuar.
Diku, po kërcasin gotat e verës,
E diku, këngët nuk kanë të mbaruar.

Ja, atje, të dashuruarit shkëmbejnë puthje,
Pak më tej shkrepet një fotografi.
E diku, të tjerët po nisin plot lutje,
Të vonojë sa më shumë, ky vit i ri.

Ah, ç'gëzim! Të bëhet zemra mal.
-Kështu ju pafsha, o njerëz, gjithmonë!
...Befas, në fyt të ngec çdo fjalë,
Mendja arratiset, diku larg shkon.

... E diku, një djalë po shkruan diçka mbi letër;
Imazhin e saj, ndoshta po e pikturon në poezi.
Dhjetori e paska gjetur sërisht, bohem të vjetër,
Të humbur mes shkrimesh, n'kërkim për dy sy.

©- Izmir Todaj.