Ngrije kokën, Hëna është e plotë.
Shikoje analitiken e bukurisë tënde.
Shikoji yjet që bien, s'po i mbledh dot,
Ndonëse shumë dua t'ia rrembej kësaj nate.
Shikoje analitiken e bukurisë tënde.
Shikoji yjet që bien, s'po i mbledh dot,
Ndonëse shumë dua t'ia rrembej kësaj nate.
Dua të t'i sjell në gjumë si dhuratë,
Si shenjë të dashurisë time për ty.
Ti e di, mua më pëlqen të jem i veçantë,
Ndaj e urrej të krahasohem me njëri.
Si shenjë të dashurisë time për ty.
Ti e di, mua më pëlqen të jem i veçantë,
Ndaj e urrej të krahasohem me njëri.
Yjet do të jenë e vetmja dhuratë e denjë,
Në të kundërt, të kam ofenduar.
Ndoshta pasanikët, diamantë blejnë,
Poetët mbledhin yjet me duar!
Në të kundërt, të kam ofenduar.
Ndoshta pasanikët, diamantë blejnë,
Poetët mbledhin yjet me duar!
... I mblodha yjet, por prap dyshoj;
Mos vallë, ti meriton më shumë!
Do të sjell hënën, që asgjë të mos ndriçoj,
Veç dhoma jote, kur ti fle gjumë.
Mos vallë, ti meriton më shumë!
Do të sjell hënën, që asgjë të mos ndriçoj,
Veç dhoma jote, kur ti fle gjumë.
©- Izmir Todaj.
No comments:
Post a Comment