Një nëne

 Askush s'mund ta dijë sa vjet ka:
 Ajo është e mocme sa dhimbja,
 Ajo është e re sa krenaria!
 Në shtepizen e qetë s'ka njeri,
 Pervec fotografisë së dy djemve të saj:
 Në nje mal me borë ranë për liri.
 Njerën kembe e ka te paralizuar,
 Gishtat e duarve i ka të holluar nga soda:
 Ajo që  në vegjëli ka larë rroba.
 Megjithatë  as tani nuk rri shtrire,
("s'mund te rri kurrsesi" , thote ajo.)
 Në oborrin e vogël del qe pa gdhirë.
 Në kopshtin e saj ka shumë trëndafila,
 Të kuq e të bardhë gjer në vjeshtë.
 (Midis tyre ajo ngjet si fiongo e zeze!)
Ajo con tufa ne varret e të rënëve,
U fal të rinjve të fejuar në lagjie,
U fal të gjithëve për ditë feste e dasme...
Asaj jeta nuk i dhuron lule:
Ajo tërë jetën rriti trëndafila
Për lirinë dhe njerëzit e mirë.