Dy Sokratët

Ç’punë bëj e ku kam lerë
Në kam nënë e strofkë e atë
Në çdo brengë duke mu gjendur 
Pate pyetur o, Sokrat


Më pat lindur skamëria 
Shes gazeta për studim
E për prind, oh, sytë e mia 
Ç’lagi kaq me mallëngjim


Qoftë e ëmbël si një çupë
Qoftë plot me vrer e gjak
Do ta pi të shkretën kupë
Siç e piu Sokrati plak


E në brengat venë e vijnë
Tërë dhembje tërë lot
Kush ma diti poezinë 
vojtjet nuk m’i diti dot.