Korbi dhe Dhelpra ( fabulë)

Tek një lis sipër në majë 

korbi qëndroi të hajë 

një copë djathë që mbante 

në qeft. Kur nisi të hante, 

shkon një dhelper' e mallëkuar, 

se i ra erë djathë i vjeshtuar. 

Dëshiron ta haje vetë; 

"Mirëdita mik i vjetrë, 

bukurinë tënde nuk e ka zog tjetrë 

me pendë të bardhë; në di të këndosh 

përmbi zogjtë e tjerë do të mbretërosh" 

Të tregoje zënë zoti korb gërrhiti 

dhe lëshoi djathnë po dhelpra ja priti 

dhe korbit i tha: 

"Ndëgjo, budalla: 

ata që lëvdojnë, 

me gjë të botës duan të rrojnë. 

Zot, kjo këshillë që të rrëfeva, 

sot vlen më tepër 

se kjo copë e djathit që të rrëmbeva" 

Tha zonja dhelpër 

dhe iku me bisht përpjetë. 

Korb' i shkretë, 

korb' i mjerë, 

u turpërua 

dhe u betua 

të mos gënjenet dhe tjetër herë.