gjithë bota të ka mik,
të
duanë varfëria,
se s'vdes njeri nga uria.
Korriku,
si flak' e drizit,
na ngroh palcën e kurrizit.
0
korrik, o faqezjarr,
gjithë lule, gjithë bar,
dhe
me pemë barrë-barrë,
s'dimë ç'të hamë më parë.
Në
korrik piqen me radhë
pjeshkë, mollë, thanë,
dardhë;
kur afrohet korriku,
zë të piqetë dhe
fiku.
Nga gjithë pemët e tjera,
fiku na mbiftë
te dera,
se gjersa ka shporta fiq,
gjithë bota
janë miq...
Me shpresë të këtij muaj,
punëtor,
puno e vuaj,
të punojmë që të gjithë,
të mos
mbetemi pa drithë,
se në këtë muaj zoti
na
kërren nga tërë moti.
Ata që kanë punuar,
në
korrik janë të gëzuar,
Se në këtë deli muaj
nuk
ka lëmë pa duaj.
Vjen korriku, punëtorë,
mirrni
drapërin në dorë,
të korrij kush ka punuar,
kush
ka mbjell' e ka lëruar.
Dilni, dilni nëpër ara
e
shihni, ç'ka bërë fara:
shikoni një koqe gruri,
se
sa koqe, grurë pruri.
Shikoni kallinjt' e verdhë,
në
korrik duhenë mbledhë.
Shihni, shihni kur fryn
era,
kallinjtë, lozin si shqerra;
me diell, kur
fryn veriu,
si floriri ndrit kalliu,
fusha, ara,
palë-palë,
duken si deti me valë.
Fush' e gjatë,
fush' e gjerë,
pse më bën të qaj ngaherë?!
Me
djersën e varfërisë
gjith' arat e Shqipërisë
vaditen,
e gjë s'kërrejnë,
se të huajt' i rrëmbejnë!
Shqipëtari,
dëm e kotë,
punon gjithnjë për botë;
arat që
mbjell, ngaherë
vjen' e i korrin të tjerë!
0
korrik, o faqezjarr,
je dukur dhe luftëtar:
në
Francë, kush nuk e di,
u ngre vëndi për liri;
në
korik lufta u zu,
u bë gjaku gjer në gju...
kryengritjet
q'u bënë,
prej korriku janë zënë;
se zjarrë
që ndez korriku,
nuk' e shuan dot armiku;
se
dielli është i ngrohtë,
ndez gjakun në gjithë
botë.
Gjaku i trimit vërtetë
për liri ndizetë
vetë,
gjaku yt, o shqipëtar,
s'të ndizet as në
behar!
Të ndeztë vap' e korrikut,
t'i biesh në
kok' armikut!
No comments:
Post a Comment