Kur njeriu s'eshte zot as i dhimbjes se vet.

Me kohe dhimbjet me jane shuar.
As lumturia kund s'eshte ndezur.
As nuk kam vdekur, as jam sheruar,
Neper asgjete e mia rri pezull.

Prej te ftohtit duart i zhys ne shpirt,
Ne xhepat e grisur plot fukarallek.
E kur nata e erret i hap syte.
Endem neper te, pa gek as mek.

Jetoj ne minuta te vdekura,
Ne ore te gjata, kot me kot.
Ne qenien time rrethuar me hekura,
Ku mbytesh me nje pik' lot.

Keshtu eshte kur s'ke dhimbje,
Kur ke shume gjera, vec gje s'ta mbet,
Kur koken e tund ne bindje,
Se s'ka me keq se;
kur njeriu s'eshte zot as i dhimbjes se vet.

©Y.D Lottus