NË TEH KOHE

Rrahim Sadiku

NË TEH KOHE 

Përditë na vrasin,

e vritemi përditë

duke gënjyer veten,

verbuar mendjen, sytë!

Dhe të parë zgjedhim

vetëm të nënshtruar,

atdheun e shesim,

darkë pse na kanë shtruar!

Si individë

digjemi, përpëlitemi,

si komb ushqejmë ndarjen,

thjeshtë zvarritemi!

Dhe na kanë vrarë,

dhe ne vritemi përditë,

as i vjen keq njeriu,

sa na ndihin perënditë!

Vetes s’i ndihmojmë sa duhet

për të qëndruar vertikalisht,

si gjethe biem nga trungu,

pa pikë mëshire, sigurisht!