KOSOVË

Sadete Zhitia

Maleve tua dua t’u bëhem jug,

t’ua shkund lisave atë ngricë dimri
fushave erëmira, grunajave e arave me plug
t’u mbështillem me rreze lehtësisht si polen.

Të shndërrohem në shi dua, e të bie pastaj
me pika te imëta, butësisht, si vesa
t’ua heq pluhurin rrugëve pa skaj,
luleve të kopshteve të bredh si bleta.

Po u bëra pjesë e trazimeve tua
e në u zgjofsha në mëngjesin tënd
me cicërimat e zogut të parë në pranverë,
për ty, natyrisht, do të bëhesha këngë.

Dua te jem valë e lumenjve të tu,
përplasmë shkëmbinjve po deshe,
le të mbetem përjetësisht brigjeve të tyre,
Kosovë imja, me hire perëndeshe!